درشهرتهران زیادرخ میداد.قتل های زنجیره ای که برپایه فقروخیانت همسران بودمداوم تکرارمیشد.پلیس اعصابش ازفولادنبودکه دنبال حل همه مسائل جنایی برود.ریشه آن چندچیزبود.عدم مسئولیت پذیری پسران ودختران جوان برای ازدواج باهمدیگروهمچنین ترس ازفرزندآوری موجب میشدنزاع های اعتقادی شکل بگیرد.جای همه چیزعوض شده بود.بعداززله وتحریم واختلاس بیشترمیشد.ازدواج افرادبی سرپناه تبدیل به قتل های زنجیره ای شده بود.شاهدین هم حاضربه شهادت نبودند.پرونده های پرمظنون طبق قاعده دانه به دانه میبایست بررسی میشدندامااین اتفاق رخ نمیداد.خانم هاازفردی که خانه راتبدیل به مسجدکندمتنفربودند.
خانم های کم پول جوان باپیرمردهای ثروتمندازدواج میکردندوپسرهای کم پول جوان بان سالخورده ثروتمندازدواج میکردند.
معادلات نیازبه عریضه نداشت.افرادسنگدل خواستارعوض شدن معادلات این چنینی نبودند.سنگدلی به معنی پدرومادرشدن بشکل طبیعی بود.افرادمعلول الحال هم نیازبه عصای دست داشتند.خصوصاوقتی نیازهای عمومی افرادبرپایه این بودکه نخواهندصاحب فرزندشوندبلکه بخواهندصاحب ثروت بشوند.آماربه قتل رسیدن پیرمردهاوپیرزن هاگوش پلیس راکرکرده بود.درعین حال جنگ هایی که درازدواج افرادسریک فردداشتندوبخاطرش عشاق بااسیدپاشی مواجه شده بودندشدت یافته بود.روانشناس هاهم امنیت نداشتند.بایدهنگام خواب بیماران روانی به بیمارستان روانی سرمیزدند.نسخه میپیچیدندومیرفتند.قربانیان قرص های روانی واعتیادبه داروهای روانی زیادبودند.این هم نوعی قتل تدریجی بود.کنترل کننده های اعصاب اعتیادآوردرجنایات زنجیره ای نقش داشتند.
درباره این سایت